29 Mayıs 2015 Cuma
27 Mayıs 2015 Çarşamba
25 Mayıs 2015 Pazartesi
hiç sevilmemek...
bir süre önce görüşme için gittiğim çok önemli bir kurumda, kendisini gayet iyi niyetli bulduğum bir kadınla tanıştım.
bana o kadar iyi davrandı ki, gitmeden önce onunla ilgili tüm söylenenleri
'' meyve veren ağaç taşlanır '' cümlesine bağladım.
aradan bir süre geçti. beni arayacağını tüm sevimliliği ve titizliği ve de söz ile beden dili ile ifade eden
o kadın ve meyve veren ağaç taşlanır düşüncesinden,
'' ateş olmayan yerden duman çıkmaz '' çıktı.
oturdum düşündüm.
akademik olarak bu derece kağıt üzerinde başarı simgesi olan bu kadın, bazı duyguları nerede
kaybetmişti.
şimdiki zamanda bir sürü genç, bir çok insanın kötü lakaplar taktıkları bu kadın belki de yaşadıklarından
yorulmuştur diye düşünmeye çalışırken,,
kreşin kapısında sabah veli sohbetinde sevdiğim bir anne; o benim hocamdı, kimse sevmez onu dedi.
yani iki çocuk annesi, sevdiğim yumuşak huylu bildiğim bu anne bile üniversite zamanlarını hatırladı ve
herkesin yaptığı şekilde yüzünü ekşitti.
acaba dedim, bilse. birileri ona gerçeği anlatsa...
mesele sevilme ihtiyacının olup olmaması değildir her zaman.
o kişinin bu durum umurunda olmayabilir. belki elinde tuttuğu dünyevi güç yetiyordur ruhuna.
ancak böyle bir topluluk içindeysen, gençlerin, insanların hayatını etkileyecek bir konumdaysan,
o zaman bu derece sevilmemek ciddi olarak bir yerlerde yalnış yaptığın anlamına gelir.
sevildiğin '' ya da sevildiğini ima edenlerin, seni ne derece doğru yansıttıklarını da öğrenmenin zamanıdır.
bulunduğun konum tavan yapsa da, gün gelir tavanda asılı kalmak herkesin kaderidir.
düşeceğin kucağın, şefkat taşıması şartır.
ve malesef ki, karma gerçektir. vardır. yaşatır !!!
birlikte gidecek tek şey tabut vs derler ya, bence arkadan gelen yürek enerjileri seni sarıp sarmalacak en güzel şeydir.
insan biriktirin !!! kasalar dolusu... verdiği duyguyu seveceksiniz :)
sevgiyle,
ayla 20/5/2015
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)